Mag ik dan bij jou?

Vanmorgen zong Claudia de Breij door mijn hoofd. “..Mag ik dan bij jou?… Mag ik bij jou schuilen.” zong het in mijn hoofd. Op youtube het nummer opgezocht en even lekker aangezet tijdens de ochtend spits van ons gezin. Terwijl eten en drinken gepakt werd en haren uit de klit geborsteld werden zong Claudia haar nummer. Mijn oudste dochter keek me stil aan. Jongste zat rustig op de bank met een kopje thee en manlief dronk zijn koffie. De teksten van Claudia vulde de kamer en kwamen binnen. Vooral bij mijn oudste, lief lachte ik naar haar en knipoogde. Alsof ik de teksten naar haar zong..jij mag altijd bij mij lieverd..

Gisteravond voor het slapen gaan met oudste nog even een momentje samen..ze kroop bij me en zei me dat ze het liefst weer helemaal klein wilde zijn. Ik nam haar op schoot, mijn grote bijna puber dochter. Haar hoofdje rustte tegen mijn schouder. Ik streelde haar prachtige lange haren en gaf liefdevolle kusjes.. zacht fluisterde ze “mama..ik praat zoveel met mezelf..” rustig luisterde ik naar wat ze nog meer te vertellen had voor ik met een reactie kwam..ze snikte en zei me dat ze nergens bij hoorde.. huilend verteld ze mij dat ze door niemand begrepen wordt. Dat ze anders is en zich met niemand kan vergelijken. “Niemand is zoals ik mama” snikt ze.. “Daarom praat ik zoveel met mezelf mama..ik lig ‘s avonds in bed te discussiëren met mezelf. Te piekeren mama” snikt ze. Ik troost haar en leg haar uit dat ook ik veel met mezelf praat en dat ik heel veel herken in haar verhaal. Ik geef voorbeelden van hoe in de grote mensen wereld ook nog altijd mensen zijn die niet echt luisteren, die niet vragen hoe het is met jou, mensen die vooral bezig zijn met zichzelf.. Ik leg haar uit hoe ik zelf onlangs nog vol verdriet was omdat iemand mij niet vroeg hoe het met me ging, mij niet zag staan, mij niet hoorde. Dat verdriet kwam binnen bij me en ik heb toen troost gezocht bij haar papa, mijn mannetje. Mijn alles.. Lieve meid, je hebt slechts enkele mensen nodig die er echt voor je zijn, enkele mensen waar je echt op kan bouwen, waar je je verdriet kwijt kan en waar jij jij mag zijn.. Die mensen ga je vinden lieverd! En tot die tijd zal ik er altijd voor je zijn, samen met papa en samen met je zusje..

Niet veel later strompelde de jongste van de trap af.. ze kon niet slapen, liefdevol strekt onze oudste haar armen en ontfermde als een heuse grote zus zich over haar kleine zusje. Ik vroeg aan onze oudste of ik mocht vertellen aan haar zusje wat er aan de hand was. Dit mocht en zachtjes vertelde ik over haar onzekerheid en haar verdriet. Beide meiden braken en huilden in elkaars armen, de jongste somde pluspunten op over haar grote zus waar ze zo tegenop kijkt..De ogen van onze verdrietige oudste straalden weer even. De waardering deed haar goed en zorgzaam als ze is bracht zij liefdevol haar kleine zusje naar bed.

Terwijl ik onze oudste teder hoor voorlezen gonzen haar zinnen van ons gesprek nog door mijn hoofd…

Ik draag het liefst alleen maar zwarte kleren mama, dan val ik niet zo op. Dat voelt fijn.
Ik ben zo bang voor wat iedereen denkt. Iedereen kijkt altijd zo naar mij mama.
Ze geven me bijnamen en lachen me uit. Ze roddelen over mij mama. Omdat ik zo anders ben.
Ik probeer het steeds weer mama , maar niemand wil met mij spelen.
Het voelt alsof iedereen zoveel ouder is, zo anders. Ik snap ze niet.
Ik ben zo anders mama, er is niemand zoals ik ben.
Ik wil het alleen doen mama, laten zien dat ik het kan! Ik doe zo hard mijn best mama.
Mama ik onthoud altijd alleen maar de nare dingen, ik weet geen leuke dingen meer. Die vergeet ik steeds..

Stil loop ik naar boven en aanschouw onze prachtige dochters, nog even las onze oudste voor aan zusje lief en kuste haar welterusten, om vervolgens zelf haar veilige bedje in te duiken en nog een warme knuffel van papa en mama te krijgen. Thuis mag je jezelf zijn lieverd. Bij ons mag jij altijd schuilen, jij mag altijd bij ons lieverd…